Czasami dochodzi do sytuacji w której przedsiębiorca nabywa określony towar na aukcji internetowej. W takim przypadku przedsiębiorca nie może spodziewać się otrzymania umowy sprzedaży ze strony sprzedawcy.
Pojawia się zatem pytanie, czy przedsiębiorca może jako koszt uzyskania przychodu ująć wydatek udokumentowany potwierdzeniem przelewu bankowego.
Obowiązek właściwego udokumentowania kosztu podatkowego.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Zatem żeby wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu powinien spełniać łącznie następujące warunki:
- pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu bądź zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu
- nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych
- być właściwie udokumentowany
Ostatni warunek stanowiący o właściwym udokumentowaniu ma charakter obiektywny. Zgodnie bowiem z art. 180 Ordynacji podatkowej podatnicy mogą posłużyć się każdym dowodem, który służy wyjaśnieniu sprawy, a nie jest sprzeczny z prawem. Mamy zatem do czynienia z otwartym katalogiem środków dowodowych.
W kontekście historii operacji bankowych warto także sięgnąć do treści rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.
W treści tej regulacji wskazano, że oprócz faktur podstawą zapisów w KPiR są także inne dowody, wymienione w § 12 i § 13, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
- wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy;
- datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że, jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty;
- przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych;
- podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiające powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.
W świetle tak skonstruowanej normy prawnej należy rozważyć, czy historia operacji bankowych spełnia powyższe wymogi. Kwestia ta zostanie poruszona w dalszej części artykułu.
Aby dany wydatek uznać za koszt uzyskania przychodu, konieczne jest jego prawidłowe udokumentowanie.
Historia operacji bankowych jako dokument księgowy.
Księgi podatkowe są jednymi z najważniejszych dowodów w postępowaniu podatkowym. Księgi podatkowe prowadzone rzetelnie (dokonywane w nich zapisy odzwierciedlają stan rzeczywisty) i w sposób niewadliwy (zgodnie z zasadami wynikającymi z odrębnych przepisów) stanowią dowód tego, co wynika z zawartych w nich zapisów.
Z powyższego wynika, że przesłanką konieczną dla zaliczenia określonego wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest wykazanie związku przyczynowego pomiędzy poniesionym kosztem a uzyskanym przychodem bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Każdorazowa ocena wydatków poniesionych przez podatnika wymaga zatem dokonania indywidualnej analizy.
Niedostarczenie przez podatnika umowy zawierającej podpisy osób dokonujących transakcji nie jest równoznaczne z nieuznaniem danego wydatku za koszt uzyskania przychodu w sytuacji gdy fakt poniesienia wydatku zostanie udokumentowany w inny sposób. Nie można zatem kategorycznie odrzucić potwierdzenia przelewu oraz historii operacji bankowych jako podstawy zapisów w KPiR.
Historia operacji bankowych w świetle ustawy o rachunkowości.
Spora grupa podatników jest zobligowana do prowadzenia ksiąg rachunkowych. W związku z tym, jak stanowi art. 20 ustawy o rachunkowości, do ksiąg rachunkowych okresu sprawozdawczego należy wprowadzić, w postaci zapisu, każde zdarzenie, które nastąpiło w tym okresie. Podstawą takich zapisów są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej.
Dowód księgowy zasadniczo powinien zawierać:
- określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego
- określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej
- opis operacji oraz jej wartość, jeżeli to możliwe, określoną także w jednostkach naturalnych
- datę dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inną datą – także datę sporządzenia dowodu
- podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki aktywów
- stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja), podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania
W konsekwencji, jeżeli wyciąg bankowy potwierdzający historię operacji przedsiębiorcy spełnia wymienione wyżej kryteria, może zostać uznany za dowód księgowy.
Źródło: www.bizin.pl